 ช่วงเวลานี้อากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าว ทุ่งนาไม่มีน้ำสะดวกต่อกิจกรรมว่าว เด็ก ๆ ปิดเทอม ผู้อาวุโสในชุมชนพอมีเวลามาทำกิจกรรมที่ชอบ คนสองวัยมาเจอกันที่ทุ่งนาด้วยกิจกรรมว่าว เด็กได้มีโอกาสพูดคุยกับผู้สูงอายุที่มีประสบการณ์ในการทำว่าว ทั้งว่าวสองพี่น้องและว่าวอื่น ๆ ในปีนี้ (๒๕๔๙) ตาบุก ที่เด็ก ๆ เรียก มาพบผม บอกว่าอยากให้จัดการแข่งขันว่าวสองพี่น้องให้ที อยากเห็นว่าวสองพี่น้องได้มาประกวดประชันกัน ผมจึงสอบถามว่าต้องทำอย่างไรบ้าง เพราะผมเองไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยก็ว่าได้ เคยเล่นว่าวมาบ้างแต่ไม่เคยทำว่าวเองซักตัว ตาบุกบอกว่าไม่ยากแค่ขึ้นป้ายประชาสัมพันธ์สักหน่อย และให้วิทยุชุมชนบ้านจำรุงช่วยออกอากาศ ส่วนเรื่องชวนสมัครพรรคพวกที่เป็นนักเลงว่าวเป็นหน้าที่ของเขาเอง เราเริ่มต้นด้วยการประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อวิทยุชุมชนบ้านจำรุงทุกวัน ทำป้ายประชาสัมพันธ์ติดที่บริเวณถนนสายสุนทรภู่แหลมแม่พิมพ์ ซึ่งมีผู้คนผ่านไปผ่านมาได้มองเห็น มีผู้คนให้ความสนใจสอบถามตลอดเวลา แต่ที่สำคัญเด็ก ๆ ในชุมชนเริ่มนำว่าวไปเล่นบริเวณทุ่งนาทุกวัน ผู้สูงอายุมีความจำเป็นต้องทำว่าวให้กับลูกหลาน เกิดการรื้อฟื้นความสัมพันธ์ระหว่างกันและกัน ผู้คนในชุมชนพูดคุยเรื่องว่าวกันมากขึ้น ผมเองเมื่อตอนตกปากรับคำ ตาบุก คิดเพียงว่าอยากเห็นวิถีดังเดิมของชุมชน อยากเห็น ตาบุกซึ่งเป็นคนพลัดถิ่นจากจังหวัดสุรินทร์ อพยพมาขายแรงงานอยู่ที่บ้านจำรุงเมื่อสามสิบปีก่อน ได้ทำในสิ่งที่เขารัก แต่เมื่อได้ลงมือดำเนินการ จัดการเรื่องของการแข่งขันว่าว ได้รับการตอบรับจากชุมชนอย่างดียิ่ง วิทยุชุมชนบ้านจำรุง ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์เรื่องของว่าวทุกวัน กลุ่มรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่นอาสาเป็นผู้ดำเนินการจัดแข่งขัน เครือข่ายองค์กรชุมชนบ้านจำรุงทำหน้าที่ประสานงานกลาง ผู้สูงอายุในชุมชนต้องคอยตอบคำถามเด็ก ๆ ในเรื่องของว่าวสองพี่น้อง ได้เห็นความร่วมมือกันในชุมชนอย่างแข็งขัน เด็ก ๆ นำว่าวไปเล่นที่ทุ่งนาทุกวัน แค่เตรียมการ ทุกคนก็มีความสุขแล้ว เป็นความสุขที่ไม่ต้องใช้เงินตรา และคนที่มีความสุขที่สุดน่าจะเป็น ตาบุกนั่นเอง 8 -9 เมษายน ได้ฤกษ์ในการประชันว่าวสองพี่น้อง เราแบ่งการแข่งขันเป็น 3 ประเภท มีประเภทสวยงาม / เสียงดี / ขึ้นสูง มีนักเลงว่าวมาจากหลายพื้นที่ ทั้งหมู่บ้านใกล้เคียงอย่างหนองแพงพวย วังหิน ทะเลน้อย บ้านนา หรือมาจากต่างจังหวัด อย่างจังหวัดจันทบุรีก็มา ทุกอย่างพร้อม แต่ปรากฏว่า คืนวันศุกร์ก่อนการแข่งขันว่าว ฝนตกลงมา ทำให้วันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นเช้าวันเสาร์ อากาศมีความชื้นลมไม่พัดเท่าที่ควร นักเลงว่าวที่เดินทางมา ต่างผิดหวังไปตาม ๆ กัน ไม่สามารถนำว่าวขึ้นโชว์ได้ มีปัญหาเรื่องลม เราต้องรอลมกันทั้งวันไม่สามารถแข่งขันได้ พวกเราหลายคนภาวนาว่าวันรุ่งขึ้นลมคงจะดี วันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ ทุกคนนำว่าวมากันอย่างพร้อมเพรียง ปรากฏว่าแย่กว่าเมื่อวานท้องฟ้ามีสภาพครึ้มฟ้าครึ้มฝน ทำให้ลมไม่แรงพอที่จะเล่นว่าวสองพี่น้อง ซึ่งเป็นว่าวที่ต้องการลมแรงกว่าปกติ จึงไม่สามารถโชว์ได้ แต่ว่าวประเภทอื่น ๆ ได้เล่นกันเป็นที่สนุกสนาน เด็ก ๆ มีความสุขกันมาก ทุกคนมีรอยยิ้ม บางคนหัวเราะจากการบรรยายของผู้บรรยาย ในลักษณะของว่าวแต่ละตัว เราได้เห็นวิถีของชุมชน ได้เห็นนักเลงว่าพูดคุยกันอย่างมีความสุข ในเรื่องของว่าวที่ตัวนำมา เรื่องของลูกร้อง (เป็นต้นกำเนิดของเสียงนำติดไว้ที่บริเวณส่วนหัวของว่าสองพี่น้อง) ที่ทำมาจากต้นหวาย แม้ว่าปีนี้ เราไม่สามารถแข่งขันว่าวสองพี่น้องได้ เพราะติดเรื่องของสภาพอากาศไม่อำนวย แต่ชุมชนบ้านจำรุง ได้ร่วมกันแสดงตัวตนของคนบ้านจำรุงออกมาอีกครั้ง ทุกคนได้ร่วมกันทำงานอย่างเข้มแข็ง และเต็มใจ มีความสุขจากการได้มาทำกิจกรรมร่วมกัน และยืนยันว่าปีหน้าเราจัดกิจกรรมว่าวอีกแน่นอน ชาติชาย เหลืองเจริญ บ้านจำรุง ๑๐ เมษายน ๒๕๔๙ |
หน้าแรก > มหาวิทยาลัยบ้านนอก >